در بسیاری از موارد، حق سنوات به عنوان بخشی از حقوق کارمندان و هزینه‌های مربوطه، به ویژه در مواقعی که میزان حقوق پایین است، می‌تواند نقش مهمی در جبران هزینه‌ها ایفا کند. این مزیت مالی که به طور معمول در پایان سال یا هنگام اتمام قرارداد پرداخت می‌شود، می‌تواند به صورت ماهانه نیز توسط کارفرمایان پرداخت گردد.
حق سنوات که به انگلیسی به آن severance pay گفته می‌شود، به معنای مبلغی است که کارگر در پایان خدمت خود، نظیر در مواردی مانند بازنشستگی، از کارافتادگی، فوت یا استعفا دریافت می‌کند.
این مبلغ معادل یک ماه آخرین مزد ثابت دریافتی کارگر در هر سال است. پرداخت به موقع و منظم سنوات می‌تواند به انگیزش بیشتر پرسنل کمک کرده و بر کیفیت و بازده تلاش آنها تاثیر بگذارد.
به طور کلی، حق سنوات یک مزیت اجباری است که کارفرما به طور قانونی موظف به پرداخت آن به کارگر است. در واقع، این مبلغ بخشی از پاداش پایان خدمت است که به کارگر هنگام خاتمه رابطه کاری خود از جمله در موارد فوق پرداخت می‌شود.
با توجه به اهمیت این مبلغ در جبران هزینه‌های زندگی و بالا بردن انگیزه کارکنان، توجه به آن می‌تواند به نفع هر دو طرف، یعنی کارفرما و کارگر، باشد.
زمان پرداخت حق سنوات چه زمانی است؟
برای بررسی زمان پرداخت حق سنوات با فرض شرایط دوم که پیش‌تر مطرح شد، باید مشخص کنیم که چه زمانی قرارداد همکاری به پایان می‌رسد و کارفرما ملزم به پرداخت سنوات است.
برخی کارفرمایان پرداخت سنوات را به پایان دوره همکاری موکول می‌کنند. به این معنا که کارفرما موظف است سنوات را در مواقعی مانند بازنشستگی، از کارافتادگی کلی، استعفای کارگر، اخراج، فوت کارگر بیمه شده، یا خاتمه قرارداد همکاری به کارگر پرداخت کند.
باید توجه داشت که نوع پایان رابطه کاری بر میزان پرداخت حق سنوات تأثیر نمی‌گذارد. در واقع، سنوات به عنوان یکی از تعهدات کارفرما نسبت به کارگر در زمان پایان همکاری محسوب می‌شود و کارفرما موظف به پرداخت آن در این مواقع است.
دیگر مقالات : پرداخت مالیات
حق سنوات به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟
پاسخ به این پرسش که «سنوات به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟» این است که حق سنوات یکی از مزایای اجباری است که کارفرما در هر شرایطی موظف به پرداخت آن است. یک تصور نادرست رایج این است که سنوات در صورت ترک کار از بین می‌رود.
برای مثال، اگر کارگری تصمیم به ترک شغل بگیرد، این تصور که سنوات به او تعلق نمی‌گیرد اشتباه است. در حقیقت، سنوات باید محاسبه و پرداخت شود، حتی اگر قراردادی وجود داشته باشد که به این موضوع اشاره کند.
این بند در قراردادها غیرقانونی است و کارفرما ممکن است با جریمه‌های سنگین مواجه شود. بنابراین، حق سنوات به هیچ عنوان نباید نادیده گرفته شود و باید مطابق با قوانین مربوطه پرداخت گردد.
تفاوت حق سنوات و پایه سنوات چیست؟
پایه سنوات به کارمندان به طور ماهانه یا در پایان سال پرداخت می‌شود و به عنوان یکی از مزایای جانبی در نظر گرفته می‌شود. قبل از سال ۹۲، تنها کارمندان رسمی شرکت‌ها حق دریافت پایه سنوات را داشتند.
اما از سال ۹۲، با تصویب جدید وزارت کار، تمامی کارفرمایان در شرکت‌ها، سازمان‌ها و کارگاه‌ها موظف به پرداخت پایه سنوات به تمامی کارمندان، چه رسمی و چه غیررسمی شدند.
این پرداخت که در پایان هر ماه انجام می‌شود، به عنوان حق سنوات ماهانه شناخته می‌شود. معمولاً پرداخت سنوات در پایان سال یا با پایان قرارداد صورت می‌گیرد.
یک نکته کلیدی در پرداخت پایه سنوات، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در کارگاه یا سازمان است. این طرح معمولاً در سازمان‌هایی با بیش از ۵۰ نفر قابل اجراست. اگر کارگاهی نتواند این شرایط را فراهم کند، می‌تواند به اصل یک سال سابقه کاری کارمند در سازمان برای پرداخت حق سنوات تکیه کند.
سنوات به عنوان نوعی پاداش و مزایا در نظر گرفته می‌شود که در پایان سال به کارمندان و کارگران به اندازه پایه حقوق اصلی‌شان پرداخت می‌شود. در پرداخت سنوات، تفاوتی میان کارگران با قرارداد رسمی و غیررسمی وجود ندارد. به عبارت دیگر، سنوات به تمامی شاغلان، اعم از رسمی، غیررسمی، پاره‌وقت و تمام‌وقت تعلق دارد.
با توجه به توضیحات فوق، واضح است که برای برخورداری از این پاداش، کارمند باید پایه سنوات را دریافت کند. کارمندان و کارگران باید حداقل یک سال سنوات را از کارفرما دریافت کرده یا یک سال سابقه کاری در شرکت مربوطه داشته باشند تا مستحق دریافت حق سنوات شوند.
